Mijn leven met Henk. En Kitty. En al mijn andere innerlijke stemmetjes.
Ik zit in een lekkere flow, vanuit de woorden ontstaan er zinnen. Er borrelt een gedicht omhoog. Maar dan duikt Henk op. ‘Wat zit je nu toch weer te doen? Heb je wel gezien hoeveel afwas er nog staat. En die was moet je ook al een week vouwen. Stop er maar mee.’ Ik zucht. Henk maakt het me verrekte lastig soms.
In mij leven verschillende personages. Ze geven hun mening wanneer ze maar kunnen. Laten van zich horen op de gekste momenten. Soms wanneer ik ze nodig heb maar vaak juist wanneer ik hen kan missen als kiespijn. Als ik me in het nauw gedreven voel. Als ik schrijf. Wanneer ik in de spiegel kijk. Jarenlang probeerde ik ze te negeren maar gaandeweg leerde ik dat ze me allemaal iets te vertellen hebben.
Allereerst is er Henk. Ook wel Hulpeloze Henk genoemd. Die moet ik gewoon een beetje laten bazelen af en toe. Lekker zeuren en zaniken. Klagen vindt hij fijn. Het kan de hele dag door gaan. Eigenlijk is iedere situatie hopeloos voor hem. ‘Wat heeft het voor zin’, roept hij vaak. Ach, die Henk. Ik ergerde me rot aan hem, maar vind hem steeds aandoenlijker worden.
Kritische Kitty is ook een zeer aanwezig exemplaar. Juist op de momenten waarop ze niet nodig is duikt ze op. Net als Henk is ze niet bepaald positief maar waar Henk vooral klaagt is Kitty ronduit fel. Ze bekritiseert mijn keuzes en brengt me telkens aan het twijfelen. Ze roept dingen als: ‘je kunt dit niet. Anderen kunnen dit veel beter. Dit is echt waardeloos.’ En hoewel het me bij Henk aardig lukt om hem te laten klagen vind ik dat bij Kitty een stuk lastiger. Toch lukt het me steeds beter om haar te herkennen en te parkeren. Even niet Kitty.
Gelukkig zijn er ook fijne personages zoals Creatieve Coco, Sportieve Sue en Avontuurlijke Anna. Zij helpen me juist. Om te maken, te durven en erop uit te gaan. Ze komen tot uiting in mijn huis, kledingkast, spontane uitjes met vriendinnen. In tegenstelling tot Kitty en Henk ken ik deze personages nog niet zo goed. Of misschien durf ik ze pas sinds kort te omarmen en een plek te geven in mijn leven. Zij hebben vaak wat meer tijd nodig. In de sportschool kan Sportieve Sue keihard omhoog knallen. Of wanneer ik iets aan het maken bent voel ik dat ik helemaal in de Creatieve Coco vibe zit. Daar word ik heel blij van en wil ik méér van.
Toch hebben ze stuk voor stuk hun eigen verhaal. Dromen. Sommige groot, andere klein. Ze willen gehoord en gezien worden. Ik weet dat het aan mij is om te besluiten wat ik ermee doe. Steeds sneller herken ik ze. Heb ik door wanneer ze me helpen of juist niet. Als ik een ruimte in loop met mensen die ik niet ken draaien Henk en Kitty overuren. Dat weten scheelt enorm.
Ze verdienen het allemaal om gezien te worden. Hun eigen verhaal te leven, in mij. Ik creëer het leven wat ik wil leiden met hen als mijn gids. Mijn inspiratiebronnen. Ik geef mijn leven vorm dóór hen. Ik luister maar ik kies zelf. Iedere dag opnieuw.